-
Zapklare Brokken
Zapklare Brokken is een boek. Ondertitel: alles wat je moet weten over reclame. Dat is nogal een belofte, ja. Maar dan heb je ook wat. En wie schrijft dat eigenlijk? Hans van Dijk, tekstschrijver sinds een jaar of wat. Meer.
Voor 1995 heeft niets bestaan
Laten we nu vast medelijden hebben met de historici van de toekomst. Want wie in 2407 iets wil weten over het leven van 400 jaar geleden, komt om in het materiaal. Alles is vastgelegd in film, foto of verhaal, en dat is allemaal nu al op het web te vinden.
Maar wie iets wil weten over het leven voor pakweg 1995 is een stuk slechter af, in elk geval op het web. Niet dat reclame nu zo belangrijk is, maar zoek op Youtube naar klassieke campagnes, en je vindt bijna niks. Wat ik tegenkom, zal ik hier een beetje bijhouden. Read more
Teerling!
Het is zover. De eerste complete versie is klaar. Na een week doortikken in de duinen is de ‘beta-versie’ klaar. Genant dat het zo lang geduurd heeft: als ik oneerlijk & optimistisch reken ben ik een jaar bezig geweest met die 365.822 tekens en spaties. Stel dat je ontzaglijk traag tikt, en niet verder komt dan 1 teken per seconde, dan zou ik er maar 101,6172 uur mee bezig geweest zijn… twee-en-een-halve werkweek.
Nu een paar exemplaren naar de betatesters, en maar hopen dat ze genadig zijn.
Multitrutten (en de planning)
Multitasking is bij mij multitrutting. Overdag wordt er gewerkt (nou ja…) en ‘s avonds een potje geschreven. Maar dan wel met
- televisie aan, geluid uit, en afstandbediening in tweevoud (tv en die mediadoos) onder handbereik, en teletekst half in beeld
- plaatje op om schijn van culturele belangstelling op te houden (keuze van plaatje is nog lastig, waar blijft muziekterwijluschrijft.nl?)
- pakweg 6 tabjes in de browser open om een beetje bij te houden wat er in de rest van de wereld gebeurt, wat doorgaans leidt tot doelloos om je heen surfen
- en dan ook nog de verrekijker bij de hand om het scheepvaartverkeer op de Zaan in de gaten te houden.
Voor de voortgang en planning van Zapklare Brokken heeft dit gruwelijke gevolgen. Oorspronkelijk hadden we het over verschijnen in voorjaar 2006, maar dat bleek al snel onmogelijk. Nu hebben we het over eind november inleveren, dan drukken in Hong Kong – beter vanwege kleur en kosten, maar langere levertijd – en dan verschijnen op, noteer de datum, 18 april.
Hong Kong… ah, niet vergeten de verrekijker mee te nemen. Hieronder een filmpje van een tyfoon in Hong Kong in 1953. Zoveel golven zal zo’n boekje hopelijk niet veroorzaken.
TATA, KutKut
Hoogovens, nou ja… Corus, wordt overgenomen door TATA Steel. Leuk voor Hoogovens, want Tata is een mooi bedrijf (wist ik ook niet maar dat bleek na enige research). Maar het is knap lullig voor Zapklare Brokken, want nu kan het hele hoofdstuk Naamreclame weer over.
TATA gebruikte ik namelijk in het als voorbeeld van een onbekende naam die – dat is de strekking van het hoofdstuk – ook niet bekend wordt als je er naamreclame voor maakt. Hierbij het bestaande hoofdstuk als pdf.
De advertentie hieronder vond ik op de site van TaTa Steel.
Op de foto met de (zeer oude) baas
Bij het opruimen van een oude kast komt deze foto boven. Ik schat dat het in 1977 was. D.O. op bezoek bij Ogilvy & Mather op de Keizersgracht 127, inderdaad waar nu Wieden & Kennedy zit. Hij had net Ogilvy on Advertising geschreven, en we kregen een getekend exemplaar, dat ik kwijt ben. Hij was eerder al eens langsgekomen, werd na een zware lunch in de kamer gestald waar “two talented juniors” zaten (Bert Smidt et moi). Eerst werden we overhoord. What’s the most important thing in advertising? Bert en ik zenuwachtig: Positioning? No, it’s the big idea. Unless your advertising contains a big idea, it will pass like a ship in the night.
Later kreeg ‘ie zelf genoeg van z’n eigen theorie (het was een leuke man) en vroeg: Do you have kids? En ik verstond “cats”. How many? Ik zei, want dat was de waarheid op dat moment: Eight. Eight! All from one mother? En ik mompelde in slecht Engels weer de waarheid: No, there is two from my brother in law, there are two from our own that did it together, and they have two kids now, and then two that dropped by… Daarna beende hij de kamer uit, en meldde de directie dat er verderop op de gang een copywriter zat die probably insane was.
Stiekem voorpublicatietje over pitch
Een tekstschrijver waarmee ik per mail wel eens contact heb, is een bureau aan het beginnen. En kwam in een “pitch” terecht. Voor de aardigheid stuurde ik hem het zeer onaffe hoofdstuk daarover (hierbij als pdf). Misschien leuk om later te vergelijken met hoe het echt geworden is.
Zwaar werk
Een boeken tikken is loodzwaar.
Oefenen bij Scheltema
Collega Yacco Vijn maakte een briljant omslagontwerp. Maar ja, je weet pas echt of dat goed is als je dat metershoog in een gerenommeerde boekwinkel ziet liggen. Dus oefenden we even bij verre buurman Scheltema. Eerste oordeel: het is goed, ook als het op stapels ligt. Die mevrouw daarachter wilde al een gesigneerd exemplaar…
Kijk mij nou…
Zit ik toch zomaar een boek te schrijven. Moet voorjaar 2006 al uitkomen, en ik zit een heel weekend te trutten aan het hoofdstukje “benefit” (en dat zit vlak na het begin). Wat is eigenlijk het benefit van een weblog?