Betalen want anders…
De boekenuitgeverij is een grappige bedrijfstak: ze houden heel precies bij hoeveel exemplaren er via welk kanaal zijn verkocht. Als schrijver merk je dat allemaal als er gaat worden afgerekend want dan komen alle cijfers op tafel. En zie je dus ook wie er nog niet heeft betaald.
Als het aan mij lag, stonden de namen van de wanbetalers nu al hier, maar uitgever Hans van Vliet is een net mens dus die gaat ze nog een mailtje sturen.
Deze “name & shame”-brutaliteit vraagt natuurlijk om openheid van deze kant. Dus mag u gerust weten dat er van november 2007 tot november 2008 op een haar na 4000 exemplaren van Zapklare Brokken zijn verkocht. En dat ik daar naar schatting € 5655,05 voor zal krijgen.
Die 4000 vind ik niet veel, maar het schijnt voor dit soort boeken heel redelijk te zijn. En inzake dat “name & shame”, ik heb wel eens over een ergere methode horen vertellen. Ik meen dat er in een Duitse stad een service is die wanbetalers de hele dag laat volgen door een man met een zwarte jas aan en een zwarte hoge hoed op. De man zegt niets, loopt alleen maar irritant achter je aan, en iedereen weet…
Update: die service van zo’n man met een hoge hoed is niet zozeer Duits, lees ik nu (in een Duits blad !), maar Spaans. Het heet “El Cobrador del Frac”.