Op de hoogste school
Een boek schrijven is betrekkelijk makkelijk… je zit lekker alleen een beetje te tikken. Het moment van de waarheid komt pas als je tegenover pakweg 50 studenten van een Hogeschool staat. Dan moet je iets zinvols vertellen en dan liefst nog op zo´n manier dat (je tenminste de indruk hebt dat) die studenten het een beetje interessant vinden. Met terugwerkende kracht mijn excuses aan alle leraren bij wie ik niet heb opgelet. En respect voor b.v. “juf” Willemijn ter Weele (daar rechts in gesprek, ze is behalve juf trouwens ook freelance copywriter).
Of die studenten het wat vonden, kan ik niet beoordelen. Wat het meest aansloeg is dat ze zelf ideeën moesten bedenken en dat die heel snel gereviewd werden. Daarmee werd een oud vermoeden bevestigd: een van de leukste dingen die een mens kan doen is ideeën bedenken en daar meteen een enigszins houtsnijdende reactie op krijgen.